برای خداوند تبارک و تعالی گذشته، حال و آینده یکی است. خداوند موجودی ورای ماده بوده و اسیر محدودیتهای زمانی و مکانی نیست؛ بنابراین زمانی که انسان را خلق کرده، آینده انسان برای او روشن بوده و آن را از طریق همه انبیا به بشر بشارت داده است.
انبیاء در همه کتابهای آسمانی و غیرآسمانی بشارت آیندهای روشن را به بشر دادهاند. در آموزههای انبیاء خبر از آمدن پیامبر آخرالزمان و تحقق آیندهای آمده است که بهوسیله آخرین پیامبر الهی ایجاد میشود. این پیامبر به وسیله اوصیاء خود، آیندهای ثابت، شیرین، زیبا، سازنده و پر از شادی را برای بشر به ارمغان میآورد؛ در واقع پیروان انبیاء و همه کسانی که با پیامبر آخرالزمان پیوند بخورند، در ارزش و ثواب آیندهسازی سهیم خواهند بود.
موضوع فقط زندگی در زمان حال نیست، موضوع این است که در تمام ارزشهایی که در یک آینده روشن برای بشریت وجود دارد و ما از یک زاویه به آن ثواب میگوییم، برای همه کسانی که در هر لحظه به عشق آیندهاند، سهمی وجود دارد و تمامی این افراد در آن آینده روشن که پیامبر اسلام برای ساختن آن آمده، سهیم و شریک هستند.
از نظر دین اسلام، انسانها به اندازه سهم و نقشی که در ساخت آینده دارند، قیمت پیدا میکنند. قیمت دنیایی، حس اعتماد به نفس، لذت بردن از زندگی حال و همچنین قیمت آخرتی و ابدی انسانها، به میزان نقشی است که هر انسان در ساختن آینده دارد. هر چه قدر قدرت یک انسان و نقش او در ساختن آینده بیشتر باشد، لذت او از زندگیِ حال، امید، قدرت، آرامش، آسایش و در یک کلام سعادت او بیشتر خواهد شد. هر چه قدر که انسان آیندهسازتر باشد، در آن آینده موعود دنیایی و آخرتی بیشتر سهیم است؛ در واقع انسانها به میزان تلاش خود، سهمی جاودانه از آیندهسازی را میخرند.
پاداشی که خداوند در زندگی دنیا و آخرت به هر انسانی میدهد، به اندازه سهم و نقشی است که انسانها در ساخت آینده دارند. از آنجا که انسان موجودی جاودانه است، سعادت جاودانه خود را با آیندهسازی به دست میآورد، اگر نقشی در آینده نداشته باشد و در ساخت آن اثری از خودش به یادگار نگذارد، بهرهای هم نخواهد برد.
درست است که ما در زمان حال زندگی میکنیم، اما اثر کار ما فقط برای زندگی حال ما نیست، اگر به آموزههای انبیاء در زمینه آیندهسازی توجه داشته باشیم، میبینیم که انتخابها، ارتباطات، رفتار و چینشهای فکری ما و حتی سادهترین کارهایی که در زندگی دنیایی انجام میدهیم، آینده بشریت را میسازد؛ پس بهتر است که ما در زمان حال خیلی خوب زندگی کنیم و بهترین انتخابها را داشته باشیم.
انسان هر چقدر در ساختن آینده سهم داشته باشند، ارزش کار، میزان لذت بردن از زمان حال و ثواب جاودانه بیشتری به دست میآورد. انسانها در انتخابها، ارتباطات، رفتار و افکاری که در زمان حال دارند، سنگ بنای یک تمدن الهی و انسانی را برای آینده گذاشته و در آینده سهیم میشوند. زندگی و زمان حال ما بسیار با ارزش، پرهیجان، بسیار قیمتی و بینظیر است و هیچکس جز خداوند قیمت و ارزش آن را نمیداند.
نکته مهم این است که ما چگونه میتوانیم آینده را بسازیم و سهممان را بیشتر کنیم؟ چگونه میتوانیم در زمان حال برای خود، جامعه و برای آیندگانمان مفید باشیم؟ چگونه میتوانیم بالاترین سهم را در آینده جهان به خودمان اختصاص بدهیم؟ این هدفی بسیار قیمتی و با ارزش است که هیچ انسان عاقلی از آن نمیگذرد.
سؤال اینجاست که چه کار کنیم که آیندهساز بوده و بالاترین سهمها را در آیندهسازی داشته باشیم؟ اولین مسئله فهم آینده است. ما باید بدانیم آیندهای که خداوند تبارک و تعالی توسط انبیاء به بشر مژده داده، چه نوع آیندهای است؟ چه نوع مژدههایی برای آن آمده؟ خصوصیات آن چیست؟ و قرار است در آن آینده چه اتفاقی بیفتد؟ تا بتوانیم تمام زندگی، حرکتهای فعلی، جهات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، خانوادگی و همچنین جریان تربیتیمان را به سمت آن هدفگذاری کنیم.