«وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُ‌ها عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ؛ و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می‌برند.» (الانبیاء، ۱۰۵)
«ما ملّت ایران حالا یک انقلابى انجام دادیم؛ انقلاب ما در راه آن هدفى که امام زمان براى تأمین آن هدف مبعوث میشود و ظاهر می‌شود، یک مقدّمه‌ لازم و یک گام بزرگ است. ما اگر این گام بزرگ را برنمیداشتیم، یقیناً ظهور ولىّ‌‌عصر (صلوات الله‌‌ علیه و عجّل الله‌‌ تعالى فرجه الشّریف) به عقب مى‌‌افتاد.» (بیانات در خطبه‌های نماز جمعه تهران به مناسبت نیمه شعبان، ۶/۴/۱۳۵۹)
امام صـادق(عليه‌السلام): «اِنَّ لِلّهِ حَرَما وَ هُوَ مَكَّةُ وَ لِرَسُولِهِ حَرَما وَ هُوَ الْمَدينَةُ و لِأميرِالمُؤْمِنينَ حَرَما وَ هُوَ الْكُوفَةُ وَ لَنا حَرَما وَ هُوَ قُم، وَ سَتُدْفَنُ فيهِ اِمْرَأةٌ مِنْ وُلْدى تُسَمّى فاطِمَةُ مَنْ زارَ‌ها وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ.» (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، گردآورنده علی اکبر غفاری، هدایت الله مسترحمی و …، بیروت_لبنان، دار إحیاء التراث العربی، ۱۳۶۸ ش، ج۹۹، ص۲۶۷) (خداوند حرمى دارد كه «مكّه» است، پيامبر خدا را هم حرمى است كه «مدينه» است و اميرالمؤمنين هم حرمى دارد كه «كوفه» است و ما امامان حرمى داريم كه «قم» است. به زودى بانويى از فرزندان من به نام «فاطمه» در آنجا مدفون خواهد شد كه هر كس او را زيارت كند، بهشت برايش واجب مى شود.)
«وَ رُوِيَ عَنْ عِدَّةٍ مِنْ أَهْلِ اَلرَّيِّ: أَنَّهُمْ دَخَلُوا عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ وَ قَالُوا نَحْنُ مِنْ أَهْلِ اَلرَّيِّ فَقَالَ مَرْحَباً بِإِخْوَانِنَا مِنْ أَهْلِ قُمَّ فَقَالُوا نَحْنُ مِنْ أَهْلِ اَلرَّيِّ فَأَعَادَ اَلْكَلاَمَ قَالُوا ذَلِكَ مِرَاراً وَ أَجَابَهُمْ بِمِثْلِ مَا أَجَابَ بِهِ أَوَّلاً فَقَالَ إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّهُ وَ إِنَّ لِلرَّسُولِ حَرَماً وَ هُوَ اَلْمَدِينَهُ وَ إِنَّ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ حَرَماً وَ هُوَ اَلْكُوفَهُ وَ إِنَّ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ بَلْدَةُ قُمَّ وَ سَتُدْفَنُ فِي‌ها اِمْرَأَةٌ مِنْ أَوْلاَدِي تُسَمَّى فَاطِمَهَ فَمَنْ زَارَ‌ها وَجَبَتْ لَهُ اَلْجَنَّهُ قَالَ اَلرَّاوِي وَ كَانَ هَذَا اَلْكَلاَمُ مِنْهُ قَبْلَ أَنْ يُولَدَ اَلْكَاظِمُ عَلَيْهِ‌اَلسَّلاَمُ.» (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، گردآورنده علی اکبر غفاری، هدایت الله مسترحمی و…، بیروت_لبنان، دار إحیاء التراث العربی، ۱۳۶۸، ج۵۷، ص۲۱۶) (و از گروهی از مردم رى روايت است كه بر ابی عبدالله (علیه‌السلام) وارد شدند و گفتند: ما اهل رى هستيم، فرمود: مرحبا به برادران قمى ما، گفتند ما اهل رى هستيم و سخن خود را باز گفت، چند بار گفتند و همان پاسخ را شنيدند. پس فرمود: خدا را حرمى است كه مكه است و رسول خدا را حرمی كه مدينه است و اميرالمؤمنين را حرمى كه كوفه است و ما را هم حرمى كه شهر قم است و البته در آن زنى از فرزندانم به خاك رود به نام فاطمه و هر كه‌ زيارت كند بهشتش واجب شود. راوى گفت: اين سخن او پيش از اين بود كه امام كاظ (علیه‌السلام) زائيده شود.)
«عَنْ عَفَّانَ اَلْبَصْرِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ لِي أ تدري لِمَ سُمّيَ قُمّ؟ قلتُ: الله و رسولُهُ و أنتَ أعلَمُ، قالَ: إنّما سُمّيَ قُمّ لأنَّ أهلَهُ يَجتَمِعونَ معَ قائمِ آلِ محمّدٍ صلواتُ‌اللّه‌علَيهِ و يَقومونَ مَعهُ و يَسْتَقيمونَ علَيهِ و يَنْصُرونَهُ.» (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، گردآورنده علی اکبر غفاری، هدایت الله مسترحمی و…، بیروت_لبنان، دار إحیاء التراث العربی، ۱۳۶۸، ج۵۷، ص۲۱۶) (به نقل از عفّان بصرى: امام صادق عليه السلام به من فرمود: آيا مى دانى چرا گفته‌اند قم؟ عرض كردم: خدا و پيامبرش و شما بهتر مى‌دانيد. فرمود: از آن رو قم را قم ناميده‌اند كه مردم آن بر گرد قائم آل محمّد‌صلوات‌الله‌عليه فراهم مى‌آيند و همراه او قيام مى‌كنند و در راه او پايدارى مى‌ورزند و يارى‌اش مى‌رسانند.)
«هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ؛ اوست که پیامبرش را با هدایت و دین حق فرستاد، تا آن را بر همه ادیان پیروز گرداند، هر چند مشرکان خوش نداشته باشند.» (التوبه، ۳۳)
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «أفضَلُ أعمالِ اُمَّتي إنتظارُ الفَرَجِ.» (ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، گردآورنده علی اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۹۵ق، ج۲، ص۶۴۴) (افضل اعمال امّت من انتظار فرج از ناحيه خداى تعالى است.)
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «أفضَلُ جِهادِ اُمَّتي انتِظارُ الفَرَجِ.» (ابن شعبه حرانی، حسن بن علی، تحف العقول عن آل الرسول صلى الله عليهم، مصحح علی اکبر غفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی (التابعه) لجماعة المدرسين بقم المشرفة، ۱۴۰۴ق، چاپ دوم، ص۳۷)(برترین جهاد امت من، انتظار فرج است.)
پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ انْتِظَارُ الْفَرَجِ.» (ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، مصحح علی اکبر غفاری، تهران، اسلامیه، ۱۳۹۵ق، چاپ دوم، ج۱، ص۲۸۷) (برترین عبادت انتظار فرج است.)
امام حسین(علیه‌السلام): «لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي.» (مقدسی شافعی سلمی، محمد بن یحیی، عقد
الدرر فی اخبار المنتظر، محقق عبدالفتاح محمد الحلو، قم، نصایح، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۲) (اگر امام زمان(علیه‌السلام) را درک کنم، تمام عمر خدمت گذار او خواهم بود.)
امام صادق(علیه‌السلام): «سَيِّدُنَا اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مُسْنِدٌ ظَهْرَهُ إِلَى اَلْكَعْبَةِ وَ يَقُولُ يَا مَعْشَرَ اَلْخَلاَئِقِ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى آدَمَ وَ شِيثٍ فَ‌ها أَنَا ذَا آدَمُ وَ شِيثٌ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى نُوحٍ وَ وَلَدِهِ سَامٍ فَ‌ها أَنَا ذَا نُوحٌ وَ سَامٌ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَ إِسْمَاعِيلَ فَ‌ها أَنَا ذَا إِبْرَاهِيمُ وَ إِسْمَاعِيلُ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى مُوسَى وَ يُوشَعَ فَ‌ها أَنَا ذَا مُوسَى وَ يُوشَعُ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى عِيسَى وَ شَمْعُونَ فَ‌ها أَنَا ذَا عِيسَى وَ شَمْعُونُ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ صَلَوَاتُ‌اَللَّهِ‌عَلَيْهِمَا فَ‌ها أَنَا ذَا مُحَمَّدٌ صَلَّى‌اللَّهُ‌عَلَيْهِ‌وَآلِهِ وَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى اَلْحَسَنِ وَ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَاالسَّلاَمُ فَ‌ها أَنَا ذَا اَلْحَسَنُ وَ اَلْحُسَيْنُ أَلاَ وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ يَنْظُرَ إِلَى اَلْأَئِمَّةِ مِنْ وُلْدِ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ فَ‌ها أَنَا ذَا اَلْأَئِمَّةُ عَلَيْهِمُ‌السَّلاَمُ.» (یزدی حائری، علی، الزام الناصب فی اثبات الحجه الغائب عجل الله تعالی فرجه الشریف، بیروت، مؤسسه الاعلمی، ۱۴۲۲ق، ج۲، ص۲۱۳) (آقای ما قائم(علیه‌السلام) به خانه خدا تکیه زده می‌گوید: هر کس می‌خواهد آدم و شیث را ببیند، اینک منم آدم و شیث، بیدار باشید! هر کس می‌خواهد نوح و فرزندش سام را به تماشا نشیند، اینک منم نوح و سام، آگاه باشید! هر کس می‌خواهد ابراهیم و اسماعیل را ببیند، اینک منم ابراهیم و اسماعیل، بیدار باشید! کسی که می‌خواهد موسی و یوشع را بنگرد، اینک منم موسی و یوشع، آگاه باشید! هر کس می‌خواهد عیسی و شمعون را بنگرد، این منم عیسی و شمعون، بیدار باشید! هر کس می‌خواهد محمد و امیر مؤمنان را بنگرد، اینک منم محمد و علی، بیدار باشید! و هر کس می‌خواهد حسن و حسین را بنگرد، اینک منم حسن و حسین، بیدار باشید! هر کس می‌خواهد امامان از فرزندان حسین را تماشا کند، اینک من همان (عصاره) ائمه از فرزندان حسینم.)
امام جواد(علیه‌السلام): «ضَمِنْتُ لِمَنْ زَارَ قَبْرَ أَبِي بِطُوسَ عَارِفاً بِحَقِّهِ اَلْجَنَّةَ عَلَى اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» (ابن بابویه، محمد بن علی، من لایحضره الفقیه، گردآورنده علی اکبر غفاری، قم، جماعة المدرسين فی الحوزة العلمیة بقم. مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۵۸۳) (براى كسى كه قبر پدرم را در طوس، با شناخت حقّش، زيارت كند، بهشت را بر عهدۀ لطف خداى عز و جل ضمانت می‌كنم.)
امام رضا(علیه‌السلام): «يَا سَعْدُ عِنْدَكُمْ لَنَا قَبْرٌ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَبْرُ فَاطِمَةَ بِنْتِ مُوسَى عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ قَالَ
نَعَمْ مَنْ زَارَ‌ها عَارِفاً بِحَقِّ‌ها فَلَهُ اَلْجَنَّةُ.» (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، گردآورنده علی اکبر غفاری، هدایت الله مسترحمی و …، بیروت_لبنان، دار إحیاء التراث العربی، ۱۳۶۸، ج ۹۹، ص ۲۶۵) (ای سعد! قبری مربوط به ما اهل بیت نزد شماست؟ گفت: آری، فدایت شوم، قبر فاطمه دختر موسی‌بن‌جعفر(علیه‌السلام) است. امام(علیه‌السلام) فرمود: آری، هر کس با معرفت زیارتش کند، بهشت برای اوست.)
«عَنْ خَلاَّدِ بْنِ اَلصَّفَّارِ قَالَ: سُئِلَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ هَلْ وُلِدَ اَلْقَائِمُ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ فَقَالَ لاَ وَ لَوْ أَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَيَّامَ حَيَاتِي.» (نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، گردآورنده علی اکبر غفاری، تهران، مکتبة الصدوق، ۱۳۹۷ق، ص۲۴۵) (خلاد صفار می‌گوید: از امام صادق(علیه‌السلام) سوال شد آیا قائم(علیه‌السلام) متولد شده است؟ فرمود: نه و اگر او را درک کنم تمام عمر خدمت گزار او خواهم بود.)
«اللّهُمَّ ادْفَعْ عَنْ وَلِیِّک…وَاجْعَلْنا مِمَّنْ تَنْتَصِرُ بِهِ لِدِينِكَ، وَتُعِزُّ بِهِ نَصْرَ وَلِيِّكَ وَلَا تَسْتَبْدِلْ بِنا غَيْرَنا، فَإِنَّ اسْتِبْدالَكَ بِنا غَيْرَنا عَلَيْكَ يَسِيرٌ، وَهُوَ عَلَيْنا كَثِيرٌ…وَاجْعَلْنا لَهُمْ أَعْواناً، وَعَلَى دِينِكَ أَنْصاراً..؛ خدایا دفاع کن از ولی‌ات…و ما را از کسانی قرار ده که به دست آن‌‌ها برای دینت پیروزی آوری و یاری ولی‌ات را به آنان نیرومند سازی و ما را در این زمینه با دیگران عوض مکن، زیرا عوض کردن ما با دیگران بر تو آسان، ولی بر ما کاری بسیار دشوار است… و ما را از مددکاران آنان و نسبت به دینت از یاوران قرار ده.» (دعای امام رضا(علیه‌السلام) برای امام زمان(علیه‌السلام) در روز جمعه)
«اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُورَ، اَللَّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ، اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جائعٍ، اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ، اَللّهُمَّ
اقْضِ دَینَ کُلِّ مَدینٍ، اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوبٍ، اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریبٍ، اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اَسیرٍ، اَللّهُمَّ اَصْلِحْ کُلَّ فاسِدٍ مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمینَ، اَللّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَریضٍ، اَللّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنا بِغِناکَ، اَللّهُمَّ غَیرْ سُوءَ حالِنا بِحُسْنِ حالِکَ، اَللّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّینَ وَاَغْنِنا مِنَ الْفَقْرِ اِنَّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ؛ ای خدا تو بر اهل قبر‌ها نشاط و شادمانی عطا کن؛ فقیران را بی‌نیاز گردان؛ خدایا گرسنگان را سیر گردان؛ برهنگان را لباس بپوشان؛ خدا بدهی برهکاران را ادا فرما؛ سوگواران را دل شاد ساز؛ خدایا هر غریبی را به وطن باز رسان؛ هر اسیری را آزادی بخش؛ خدایا فسادگران در کار مسلمانان را اصلاح فرما؛ بیماران را شفا عنایت کن؛‌ ای خدا به غنای خود جلو فقر ما را ببند؛ بدی‌های ما را به خوبی صفات خودت تغییر ده، خدایا دین ما را ادا فرما و ناداری ما را به دارایی و بی‌نیازی بدل گردان که تو بر هر چیز توانایی.» (دعای بعد از نمازهای واجب در ماه مبارک رمضان)
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَهٍ کَرِیمَهٍ تُعِزُّ بِ‌ها الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِ‌ها النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِی‌ها مِنَ الدُّعَاهِ إِلَى طَاعَتِکَ وَ الْقَادَهِ إِلَى سَبِیلِکَ وَ تَرْزُقُنَا بِ‌ها کَرَامَهَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ…اللَّهُمَّ نَشْکُو إِلَیْکَ فَقْدَ نَبِیِّنَا صَلَوَاتُکَ‌عَلَیْهِ‌وَآلِهِ وَ غَیْبَهَ وَلِیِّنَا [إِمَامِنَا] وَ کَثْرَهَ عَدُوِّنَا وَ قِلَّهَ عَدَدِنَا…؛ خدایا به سوى تو مشتاقیم‏، براى یافتن دولت کریمه‏اى که؛ اسلام و اهلش را به آن عزیز گردانى و نفاق و اهلش را به وسیله آن خوار سازى و ما را در آن دولت؛ از دعوت‏کنندگان به سوى طاعتت، و رهبران به سوى راهت قرار دهى و کرامت دنیا و آخرت را از برکت آن‏ روزیمان فرمایى…خدایا به درگاه تو شکوه می‌آوریم از نبود پیامبرمان‏که درودهاى تو بر او و خاندانش و از ناپیدایى مولایمان و بسیارى دشمنانمان و کمى‏ نفراتمان…» (دعای افتتاح)
«اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ وَ عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ وَ فی کُلّ ساعَة وَلیّا وَ حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً…؛ خدایا برای ولیت حجت بن الحسن که درودهایت بر او و پدرانش باد، در این ساعت و در هر ساعت سرپرست و نگهبان و پیشوا و یاور و راهنما و دیده بان باش…» (دعای سلامتی امام زمان(علیه‌السلام))
«مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ؛ از جنّیان و آدمیان؛ از جنّیان و آدمیان.» (الناس، ۶)
امام باقر(علیه‌السلام): «وَ رُوِيَ عَنْ جَابِرٍ اَلْجُعْفِيِّ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ مَتَى يَكُونُ فَرَجُكُمْ فَقَالَ هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ لاَ يَكُونُ فَرَجُنَا حَتَّى تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا ثُمَّ تُغَرْبَلُوا يَقُولُ‌ها ثَلاَثاً حَتَّى يُذْهِبَ [اَللَّهُ تَعَالَى] اَلْكَدِرَ وَ يُبْقِيَ اَلصَّفْوَ.» (طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، مصحح علی احمد ناصح و عبادالله طهرانی، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، ۱۴۲۵ق، ص۳۳۹) (جابر جعفى گفته است: به محضر مبارك امام باقر عليه السّلام عرض كردم: فرج شما اهل بيت عليهم‌السّلام چه زمانى خواهد بود؟ حضرت فرمودند: هيهات، هيهات! فرج واقع نخواهد شد؛ مگر بعد از آن‌كه شما غربال شويد، بعد غربال شويد، بعد غربال شويد اين جمله را سه مرتبه تكرار كردند تا اين‌كه خداوند كدورت‌‌ها را از بين برده، صفا و پاكى باقى بماند.)