منو
انسان ذاتاً عاشق جاودانگی است و در نتیجه مهم ترین رسالت تمام پیامبران تربیت انسان آینده‌نگر بوده است. آینده نگری و امید و عشق به آینده موتور حرکت انسان در زندگی و منبع انرژی و نشاط اوست و مهم ترین عامل تعیین کننده سعادت در زندگی ما نوع نگاه ما به آینده است؛ اگر ما آینده را امری محتوم و جاویدان بدانیم یقینا خود را برای آن آماده خواهیم کرد که این آماده شدن برای آیندۀ جاویدان همان حرکت در مسیر هدف خلقت است. کسی که خود را موجودی جاویدان معنا میکند، برای رسیدن به آرامش و شادی در آن آینده حتمی نهایت تلاش خود را خواهد کرد که این تلاش سبب پیوند خوردن هر انسان با آینده میشود. این پیوند معادل نقش داشتن و سهیم بودن در آینده‌سازی است. تربیت انسانی با این بینش و فهم که بتواند در ساخت آینده نقش ایفا کند، کارویژۀ تمامی انبیای الهی بوده است؛ زیرا هرچه قدرت انسان در تحقق آینده موعود ادیان بیشتر، لذت او از زندگی حال بالاتر و قیمت وجودی‌اش افزون‌تر است.
اما برای حرکت به سمت آینده، اولین قدم چیست؟
«فهم آینده موعود جهان» که بشارت مشترک خداوند در کتب الهی است، اولین قدم در ساخت آینده است. بشارت خداوند این است که زمین به صالحان ارث خواهد رسید و استکبار و مستکبرین به دست صالحین از بین خواهند رفت. لازمۀ وراثت زمین توسط صالحان، ضعف حاکمیت استکبار در طول زمان است، این ضعف با قدرت گرفتن حق به واسطۀ افزایش شمار و قدرت توحید در جبهۀ حق تحقق پیدا میکند. وعدۀ حتمی خداوند در حاکمیت مستضعفان بر جهان توان و امید انسان‌ها را برای ساخت آینده تامین میکند.
ما در این وب سایت درباره امام مهدی علیه السلام و آینده مشترک جهان از دیدگاه قرآن و کتب ادیان دیگر صحبت خواهیم کرد.
مفاهیم و تولیدات محتوایی این وب سایت از کتب تاریخی معتبر جهانی ،منابع مرجع در ادیان الهی و منابع تخصصی شیعه گردآوری شده است.
کلیه حقوق برای وب سایت امــام مــهدی علیه السلام محفوظ می باشد ، کپی برداری و انتشار محتوا تنها با ذکر منبع مجاز می باشد.
(قرآن کریم)
«قرآن کریم» کلام خدا و کتاب آسمانی مسلمانان است که به وسیله جبرئیل به حضرت محمد (صلی‌الله علیه‌وآله‌وسلم) وحی شد. مسلمانان قرآن را نازل‌شده از سوی خداوند می‌دانند؛ همچنین معتقدند قرآن، معجزه و نشانه پیامبری حضرت محمد (صلی‌الله علیه‌وآله‌وسلم) و آخرین کتاب آسمانی است. این کتاب بر معجزه‌بودن خود تأکید کرده و دلیل اعجازش آن است که کسی نمی‌تواند مانندی برای آن بیاورد. نخستین آیات قرآن ابتدا در غار حراء، واقع در کوه نور به پیامبر اسلام، وحی شد. قرآن، فرقان، الکتاب و مُصحَف از مشهورترین نام‌های قرآن است. قرآن ۱۱۴ سوره و بیش از ۶۰۰۰ آیه دارد و به ۳۰ جزء و ۱۲۰ حزب تقسیم شده است. در قرآن از موضوعاتی چون توحید، معاد، غزوات پیامبر اسلام (صلی‌الله علیه‌وآله‌وسلم) داستان‌های انبیا، اعمال شرعی دین اسلام، فضایل و رذایل اخلاقی و مبارزه با شرک و نفاق، سخن به میان آمده است.
«وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ إِنَّ فِي هَذَا لَبَلَاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِينَ؛ و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان شایسته ما به میراث می برند؛ بی تردید در این [حقایق] برای [رسانیدن] مردم عبادت پیشه [به نهایت مقصود و اوج مطلوب] کفایت است.» (الانبیاء، ۱۰۵ و۱۰۶)
«وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ؛ و ما می‌خواستیم به آنان که در آن سرزمین به ناتوانی و زبونی گرفته شده بودند، نعمت‌های با ارزش دهیم و آنان را پیشوایان مردم و وارثان [اموال، ثروت‌ها و سرزمین‌های فرعونیان] گردانیم.» (القصص، ۵)
