اول : حرف زدن درباره منجی مشترک تمام ادیان که در اسلام به «مهدی» علیه‌السلام لقب گرفته است؛ یعنی هدایت شده‌ای که خود هدایتگر است.
حرف زدن از «مهدی» علیه‌السلام، از حرف زدن از «انسان» آغاز می‌شود.
البته از «انسان» به معنای حقیقی‌اش!
از یک استعداد ابدی و بی‎‌نهایت که مرگ پایانش نیست و انسان می‌تواند مسیر کمال را تا بی‌نهایت طی کند، «کامل» و «کامل» و «کامل»تر شود و تا ابد از ثمره رشد خویش با شادی و آرامش لذّت ببرد.
و «امام» یا «امام مهدی» علیه‌السلام مربی و الگویی کامل است برای انسانی که مسیر تکامل را پیش رو دارد و باید تا قبل از زمان وفات، تمام تلاش خود را برای آن به کار بگیرد.