بزرگترین مـانع برای ظهور موعود ادیـان و منجی جهـان همین ســـردمـداران ظـالم و مســـتکبر، بـا فرهنـگ مخرب هستند که بر جهان حاکمیت کرده‌اند.
سـعادت مردم جهان در این اسـت که، فقط خداوند و منجی عالم و دین او بر جهان حاکمیت داشـته باشـند و با اجرای قوانین حیات‌بخش الهی، همه مردم جهان را به سـعادت دنیا و آخرت برسـانند. هیچ‌کس جز موعود ادیان و منجی جهان حق حاکمیت بر جهان و مدیریت انســـان‌ها را ندارد. اینک این منجی و این موعود قرن‌هاســـت که منتظر ماسـت. او منتظر ماسـت تا به این نتیجه برسـیم که برای رسـیدن به صـلح و آرامش جهانی و رسـیدن به سـعادت پایدار، نمی‌توان به سـیاسـتمداران فاسـد و جاهل تکیه و اعتماد کرد. او منتظر ماسـت تا بفهمیم با مکاتب و راهکارهای بشــری که پر از جهالت و تعصــب و خودخواهی اســت، نمی‌توان به صــلح و آرامش جهانی، و شــادی آرامش پایدار رسید.
او منتظر است تا به سراغ او برویم و اجازه ظهورش را از خداند بزرگ و مهربان بگیریم.
مـا بـدون همدلی و وحـدت جهـانی نمی‌توانیم زمینـه ظهور و حـاکمیـت موعود ادیـان و منجی‌مـان را فراهم ســـازیم. باید دســـت از تعصـــبـات و اختلافات نژادی و مذهبی برداریم و زنجیرهای محـدودنگری را پاره کنیم و یک‌دل و یک‌صـدا با عشـق جهانی و ابدی به همه مردم روی زمین و از صـمیم قلب ظهور پدر آسـمانی‌مان و نماینده خداوند بر روی زمین را درخواست کنیم.
ای مردم جهان! تا وقتی ما دچار اختلافات نژادی و مذهبی هسـتیم، در اسـتخدام حاکمان فاسـد و ظالم جهان قرار داریم. تا وقتی اختلاف، خودخواهی و بی‌محبتی نسبت به یکدیگر در وجود ماست همه ما بندگان شیطان هستیم و در این‌صورت لیاقت رهبری نماینده خداوند بر روی زمین را نخواهیم یافت.
اختلافات نژادی و دینی یعنی اینکه ما در عمل طالب صـلح و آرامش جهانی نیسـتیم؛ یعنی اینکه ما طالب ظهور پیام‌آور صلح الهی نیستیم و برای آمدن او آمادگی نداریم.
در حالی که او رهبر همه کره زمین و هدایت‌کننده همه مردم جهان اسـت، او پدر همه ماسـت و به همه ما تعلق دارد، او ذخیره خداوند برای نجات جهان اســت؛ پس ما باید دوســت‌دار همه مردم جهان که فرزندان او هســتند، باشیم.
وقتی دعا می‌کنیم چقدر زیبا اســـت بگوییم: خدایا! همه فقرا را بی‌نیاز کن، خدایا همه گرســـنگان را ســـیر کن، خدایا! همه عریان‌ها را بپوشـان، خدایا! همه بدهکاران را غنی بفرما، خدایا همه غم‌زدگان را شـاد کن، خدایا! همه غریبان را به خانواده‌هاشـان برگردان، خدایا! همه اسـرا را در سـراسـر جهان آزاد کن، خدایا! همه انسـان‌ها را در تمام زمین اصلاح کن، خدایا! همه بیماران را شفا بده، خدایا! حال بد همه مردم جهان را به بهترین حال بگردان.
خداوند مهربان، این‌گونه دعاکردن را بســیار دوســت دارد. زیرا کســانی که این‌گونه دعا می‌کنند، در مهربانی به خداوند شـبیه‌تر هسـتند و شخصیت آن‌ها بزرگ و مهربان‌تر است و نیز چنین کسانی با این‌گونه دعاها، در حقیقت تمنـای ظهور منجی آخرالزمـان را می‌کننـد. زیرا بـدون ظهور او همـه این دعـاهـای زیبـا بـه‌طور کلان در ســـطح همـه کره زمین تحقق نمی‌یابد. فقط اوســت که می‌تواند همه فقرا، غم‌زده‌ها، بیماران، زندانیان و اســرا، گمشــدگان و غریبان، مظلومان و مسـتضـعفان را نجات دهد. به عبارت دیگر مهربان حقیقی کسـی اسـت که، به همه مردم روی زمین، حتی حیوانات و گیاهان هم عشـق بورزد. مهربان راسـتین کسـی اسـت که از صـمیم قلب برای ظهور منجی جهان دعا کند. کسـی که اهل دعا برای ظهور او نیسـت در حقیقت خشـن و نامهربان اسـت و نجات مردم جهان را نمی‌خواهد هر چند ظاهری نرم و ملایم داشــته باشــد. پس بیاییم دعاهای فردی و محدود را به دعای جمعی و جهـانی تبـدیـل کنیم. بیـاییم برای پیروان همـه ادیـان، اعضـــای و نژادهـای روی زمین، حتی آن‌هـایی کـه پیرو دینی نیسـتند دعا کنیم و همه را دوسـت داشـته باشـیم زیرا خداوند همه بندگانش را دوسـت دارد و منجی مهربان ما نیز همه مردم جهان را دوست دارد.
ای خدای مهربان! ما خوب می‌دانیم که علت محرومیت ما از موعود همه‌ی ادیان و منجی جهان، اعمال زشــت و اخلاق نـاپســـنـد مـاســـت. خوب می‌دانیم کـه اگر قرن‌هـا پیش هم تو را فراموش نمی‌کردیم و بـه قوانین نورانی و حیات‌بخش تو پشت نکرده بودیم همان زمان نیز ما را از راهنمای الهی و پدر آسمانی‌مان محروم نمی‌کردی.
این مـا بودیم کـه از تو و راهنمـایی‌هـای محبـت‌آمیزت فرار کردیم و خود را از جهـانی آکنـده از صـــلح و آرامش ومحبت محروم کردیم.
این ما بودیم که با غفلت از تو و فرار از محبت‌های بی‌نظیر و بی‌پایانت خود را در زندان اعمال و اخلاق شــیطانی اسیر کردیم و جهان را به یک ظلمت‌کده پر از فساد و رنج تبدیل کردیم.
این ما بودیم که دسـت مدیران و حاکمان شـیطان صـفت را باز گذاشـتیم و آن‌ها را بر تمامی امور فردی و اجتماعی خود حاکم کردیم.
این ما بودیم که به دانشـمندان فاسـد و هوس باز اعتماد کردیم تا آن‌ها قوانین پاك و نجات‌بخش تو را که بر اسـاس علم بی‌پایان تو به انسـان و جهان طراحی شـده بود، کنار بزنند و توهمات و افکار ضـعیف و عقده‌های شـیطانی خود را به نام علوم انســانی به خورد جهانیان بدهند. فرضــیه‌هایی که هم‌زمان با نظریه‌پردازانِ آن‌ها، صــدها دانشــمند دیگر آن‌هـا را رد و انکـار می‌کردند، نظریه‌هایی که خود طراحان آن‌ها پس از ســـال‌هـا به اشـــتبـاه بودن آن‌هـا و نتـایج فاجعه بار آن‌ها اعتراف کرده و می‌کنند.
خدایا! ما علم و دانش تو را کنار زدیم و اسیر توهمات افرادی مانند خود شدیم با کنار گذاشتن تو و فاصله گرفتن از آموزه‌های تخصــصــی و نجات‌بخش تو، صــدها مکتب و آیین غلط مانند قارچ در نقاط مختلف جهان رویید و هریک از آن‌ها ده‌ها و صــدها میلیون انســان را به انحراف و اشــتباه و بدبختی کشــاند. صــدها میلیون انســان جان خویش را در راه آزمایش مطالب ضعیف و ناقص بشری از دست دادند.
و اینک همه مکاتب بشـری امتحان خود را پس داده‌اند و بشـر عاجزتر از همیشـه دیگر راهی برای نجات جهان و انسـان سـراغ ندارند. مردم دنیا از همه مکاتب بشـری سـرخورده و آسـیب‌دیده هسـتند و به هیچ انسـان دیگری و به هیچ مکتب دیگری نمی‌توانند اعتماد کنند.
وضـعیت غم‌انگیز و اسـف‌بار جهان و بن‌بسـت و سـکون وحشـتناك کنونی همه مردم را به ناامیدی از انسـان‌های مدعی مدیریت و حاکمیت بر جهان کشانده است.
ای خدای مهربان و ای معشــوق صــبور و زیبای ما، ما همه فهمیده‌ایم که دیگر جز تو به هیچ‌کس دیگر نمی‌توان اعتماد و امید داشت.
به‌خوبی فهمیده‌ایم که چه اشتباهات وحشتناکی را مرتکب شده‌ایم. به‌خوبی فهمیده‌ایم که وقت توبه از اشتباهات و گناهانمان فرا رسیده است.
ما جز تو کسـی را نداریم. ای فریادرس مظلومان و بیچارگان! ای مونس غریبان و بی‌کسـان! ای پناه بی‌پناهان! ای قلعه محکم وحشت‌زدگان و غمدیدگان! ای مالک و مدبر همه جهان! ای سرور و پادشاه جهان! ای صاحب بهترین و زیباترین نام‌ها! ای دارنده همه صفات دوست‌داشتنی و زیبایی‌های بی‌پایان! ای که از همه کس به ما مهربانتری و ما را بیشتر از خودمان دوست داری! ای کسی که از هرکس و هرچیز و حتی از خودمان به ما نزدیک‌تری!
پس از این‌همه بدبختی و مشـکلات کمرشـکن دیگر یقین کرده‌ایم که وقت آشـتی با تو و آشـتی با منجی‌مان فرا رسـیده اسـت. دیگر فهمیده‌ایم که هر قدر توبه و آشـتی با تو را به تأخیر بیندازیم، شـقاوت و مشـکلات و مصـائب ما بیشتر به طول می‌انجامد.
کجـاســـت آنکه با آمدنش تمـامی اختلافات مذهبی را از بین می‌برد، تا جایی که همه انســـان‌های روی زمین با یکدیگر متحد و همدل می‌شوند و همه انسان‌ها به یکدیگر محبت انسانی و ابدی پیدا می‌کنند؟
کجاست آنکه با آمدنش همه انسان‌ها در عشق و خدمت به یکدیگر از هم سبقت می‌گیرند؟
کجاست آنکه با آمدنش لذت عشق خداوند و فرشتگان او در عالی‌ترین کیفیت نصیب انسان‌ها می‌شود؟
کجاسـت آنکه با آمدنش درهای عالم غیب به روی انسـان‌ها باز می‌شـود و انسـان با فرشـتگان عالم طرح ارتباط و دوستی می‌ریزند؟
کجاست کسی که با آمدنش عاشقان و دوست‌دارانش را به بزرگی و پاکی فرشتگان و انبیاء تربیت می‌کند؟ کجاســت کســی که شــیطان را نابود می‌کند و همه انســان‌های روی زمین را از وســوســه‌های او و یارانش نجات می‌دهد؟
