لابی صهیونیستی آیپک و تأثیر آن بر سیاست های آمریکا

اصطلاح «لابی» در سیاست به فعالیت هایی اشاره دارد که توسط افراد یا گروه هایی به منظور تأثیرگذاری بر تصمیم  گیری های دولت یا سازمان های خاص انجام می شود. لابی گری اشکال مختلفی دارد، از جمله: حمایت مستقیم و ملاقات با مقامات دولتی برای گفتگو در مورد مسائل خاص، برگزاری کمپین های عمومی برای جلب توجه جامعه و فشار بر سیاست گذاران، شبکه سازی و تقویت هم پیمانان و نیز تأمین مالی برای حمایت از کاندیدایی خاص در ایام انتخابات.

«American Israel Public Affairs Committe» یا «کمیتۀ امور عمومی آمریکا و اسرائیل» که به اختصار آیپک  (AIPAC)نامیده می شود، یکی از قدرتمندترین و بزرگ ترین گروه های لابی گری در ایالات متحدۀ آمریکاست که سیاست های حمایت از اسرائیل را در میان قوه های قانون گذاری و اجرایی ایالات متحده ترویج می کند. لابی صهیونیستی آیپک متشکل از افراد و گروه های سکولار، 22مسیحیان صهیونیست و آمریکایی های یهودی تباری است که حامی پروژۀ صهیونیسم هستند. این لابی در سال ۱۹۵۴ توسط «آیزایا ال. کنن» (Isaiah L. Kenen) که یک لابی گر فعال و پرنفوذ برای دولت اسرائیل بود، بنیان نهاده شد.[1]

ریشه های تشکیل آیپک به کمیتۀ روابط عمومی آمریکایی های صهیونیست بازمی گردد. این کمیته در سال ۱۹۵۳ از سوی یکی از لابی گرهای وابسته به دولت اسرائیل تأسیس شد، تا به اسرائیلی ها در سرپوش گذاشتن بر کشتار «قبیه» و تبعات سیاسی ناشی از آن کمک کند.[2] قبیه، نام روستایی در کرانه باختری است که ارتش اسرائیل به فرماندهی آریل شارون به آن حمله کرد و بسیاری از مردم روستا را که بیشتر آنها زنان و کودکان بودند، به قتل رساند. امروزه، آیپک به عنوان یکی از تأثیرگذارترین سازمان های لابی گری حامی اسرائیل در ایالات متحده آمریکا شناخته می شود.[3]

آیپک یا به عبارت بهتر، لابی اسرائیل در ایالات متحده، نه بر اساس نیازها و خواسته های آمریکایی ها، بلکه در پاسخ به خشونت ها و درگیری هایی دور از مرزهای ایالات متحده به وجود آمد. این لابی علاوه بر واشنگتن دی سی و نیویورک، در مناطقی همچون تل آویو، اورشلیم و کرانۀ باختری رود اردن نیز تشکیل شده است.[4]

هسته اصلی لابی صهیونیستی آیپک را یهودیان آمریکایی تشکیل می دهند. آنها به طور فعال تلاش می کنند تا سیاست های خارجی ایالات متحده را به نفع اسرائیل تغییر دهند. تلاش های آنان تنها به رأی دادن به نامزدهای حامی اسرائیل محدود نمی شود؛ بلکه در نوشتن نامه ها، کمک های مالی و حمایت از سازمان های حامی اسرائیل نیز مشارکت می کنند. با این حال، همۀ یهودیان آمریکایی در این لابی فعال نیستند، زیرا اسرائیل برای بسیاری از آن ها موضوع چندان مهمی تلقی نمی شود؛ به عنوان مثال، یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۴ نشان داد که علاقۀ حدود ۳۶ درصد از یهودیان آمریکایی به رژیم اسرائیل «بسیار کم» یا نزدیک به صفر است.[5]

تأثیر آیپک بر افکار عمومی و سیاستمداران آمریکایی

بدیهی است که تمرکز اصلی سیاست خارجی آمریکا حفظ منافع ملی خود باشد؛ با این حال، برای چندین دهه، به ویژه پس از جنگ شش روزه در سال 1967، عنصر مرکزی سیاست خارجی آمریکا در خاورمیانه را، روابط این کشور با اسرائیل تشکیل داده است. این موضوع عمدتاً از سیاست داخلی ایالات متحده ناشی می شود و تحت تأثیر لابی هایی نظیر لابی صهیونیستی آیپک قرار دارد. این لابی ها افکار عمومی آمریکا را متقاعد می کنند که بین منافع ایالات متحده و منافع رژیم صهیونیستی تفاوتی نیست و هر دو دارای منافع و مصالح یکسانی هستند.

هیچ لابی دیگری از ثروت، نفوذ رسانه ای و قدرت قانون گذاری آیپک برخوردار نیست. توانایی بی نظیر آیپک در بسیج کردن افراد برجسته و تأثیرگذار را نمی توان نادیده گرفت. کنفرانس سالانه آیپک که هر ساله در ماه آوریل برگزار می شود، همۀ رهبران کلیدی کنگره، اعضای اصلی کابینه و بیش از نیمی از اعضای کنگره را جذب می کند و حمایت بی چون و چرای آن ها از اسرائیل را نشان می دهد.[6]

راهبردهای آیپک در جلب حمایت آمریکا

لابی صهیونیستی آیپک، دو راهبرد اصلی را برای ترغیب ایالات متحده در حمایت از اسرائیل به کار می گیرد. نخستین راهبرد، تأثیرگذاری بر دولت و کنگرۀ آمریکاست؛ این لابی نفوذ قابل توجهی را در واشنگتن اعمال می کند و کنگره و قوه مجریه را برای حمایت مداوم از اسرائیل تحت فشار قرار می دهد.[7] دومین راهبرد، تأثیرگذاری بر افکار عمومی است. لابی صهیونیستی آیپک با قدرتی که دارد، افکار عمومی آمریکا را آن گونه که می خواهد، شکل می دهد و روایت های خاصی را در مورد اسرائیل ترویج می کند. این روایت ها شامل افسانه هایی دربارۀ منشأ اسرائیل و نیز پیش بردن دیدگاه های اسرائیل در موضوعات سیاسی فعلی است. هدف این راهبرد سرکوب کردن دیدگاه های انتقادی و اطمینان از حمایت بی چون و چرای آمریکا از اسرائیل است؛ زیرا این نگرانی وجود دارد که در صورت مطرح شدن بحث های آزاد و انتقادی دربارۀ روابط آمریکا و اسرائیل، آمریکایی ها رویکرد متفاوتی را اتخاذ کنند که با اهداف آیپک و رژیم مورد حمایتش یعنی اسرائیل، در تضاد است.[8]

به طور کلی، سازمان هایی همچون آیپک اگرچه به ظاهر از منافع یهودیان و روابط ایالات متحده و اسرائیل حمایت می کنند، اما تاکتیک های مخفیانه آن ها، مانند نظارت بر منتقدان و تخریب شخصیت آن ها (چه یهودی و چه غیریهودی) نگرانی هایی را دربارۀ نیات واقعی آن ها در بین افکار عمومی آمریکا ایجاد کرده است؛ تا جایی که طیف گسترده ای از یهودیان آمریکایی معتقدند آیپک نمایندۀ یهودیان نیست.

علاوه بر همراه کردن افکار عمومی مردم امریکا یکی دیگر از کارویژه های آیپک تربیت و پرورش کودکان و نوجوانان یهودی-آمریکایی است؛ به گونه ای که این کودکان اسرائیل و صهیونیست را جزئی جدایی ناپذیر از صهیونیست دانسته و در بزرگسالی اسرائیل را به عنوان وطن موعودی که باید به آنجا مهاجرت کرد باور کرده باشند. حتی اگر این دسته از آمریکایی ها هیچ وقت ایالات متحده را ترک نکند، در نهایت با توجه به دیدگاه هایی که به آنان تزریق شده است، اسرائیل را خیر مطلق و هر گونه دشمنی با آن را اشتباه تلقی میکنند. نمونه ای از رفتار این افراد را میتوان در صحنه های خشونت بار مخالفت با راهپیمایی های حمایت از فلسطین در دانشگاه های امریکا مشاهده کرد. در نهایت این گروه به افراد دست آموزی برای  برای تطهیر چهرۀ خونبار اسرائیل تبدیل میشوند.

به طور کلی تشکیل لابی هایی مانند آیپک و یا سازمانهایی مانند هلیل[9] را میتوان تلاش اسرائیل برای بهبود چهرۀ رسانه ای خود در میان مردم امریکا و عضوگیری هرچه بیشتر در نبردبا جبهۀ حق دانست.

[1] نلسون، نانسی جو. «ساختار سازمانی صهیونیسم.» مجله مطالعات فلسطین ۱۰:۱ (۱۹۸۰): ۸۰–۹۳

[2] راسینو، داگ. «لبه پرتگاه: خاستگاه لابی اسرائیل، ۱۹۴۹–۱۹۵۴.» تاریخ مدرن آمریکا ۱.۱ (۲۰۱۸): ۲۳-۴۳

[3] حسین، مرتضی. «دیدار با خیرین مخفی که سفرهای اسرائیل آیپک را برای کنگره تأمین می‌کنند.» اینترسپت. (۱۸ نوامبر ۲۰۲۳؛ بازیابی در ۹ آگوست ۲۰۲۴).

[4] راسینو، داگ. «لبه پرتگاه: خاستگاه لابی اسرائیل، ۱۹۴۹–۱۹۵۴.» تاریخ مدرن آمریکا ۱.۱ (۲۰۱۸): ۲۳.

[5] میرشایمر، جان ج. و والت، استفن م. «لابی اسرائیل و سیاست خارجی ایالات متحده.» (مارس ۲۰۰۶). مقاله کاری مدرسه حکومت جان اف کندی شماره RWP06-011.

[6] پترس، جیمز. قدرت اسرائیل در ایالات متحده. انتشارات کلاریتی، ۲۰۰۶، ص ۱۷۰-۱۷۲.

[7] همان، ص ۱۵

[8] همان، ص ۱۵-۱۶

[9] سازمان صهیونیستی فرهنگی فعال در اکثر دانشگاه های امریکا با هدف حمایت از سیاستهای صهیونیستی و ضد فلسطینی توسط دانشجویان یهودی