امام صادق(علیه‌السلام): «عَلَى اَلْعَاقِلِ أَنْ يَكُونَ عَارِفاً بِزَمَانِهِ مُقْبِلاً عَلَى شَأْنِهِ حَافِظاً لِلِسَانِهِ.» (مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، گردآورنده علی اکبر غفاری، هدایت الله مسترحمی و …، بیروت_لبنان، دار إحیاء التراث العربی، ۱۳۶۸، ج۱۴، ص۳۹) (بر خردمند است كه زمان خود را بشناسد، به كار خويش بپردازد و زبانش را نگه دارد.)

امام صادق(علیه‌السلام): «اَلْعَالِمُ بِزَمَانِهِ لاَ تَهْجُمُ عَلَيْهِ اَللَّوَابِسُ.» (کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، گردآورنده علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۹ق، ج۱، ص۲۶) (كسى كه به اوضاع زمانش آگاه باشد اشتباهات بر او هجوم نيارد.)

«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ جُنْدِكَ فَإِنَّ جُنْدَكَ هُمُ الْغَالِبُونَ وَ اجْعَلْنِي مِنْ حِزْبِكَ فَإِنَّ حِزْبَكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛ خدايا مرا از سپاهيانت قرار ده، چرا كه همانا تن‌ها سپاه تو پيروز است، و مرا از حزب خود قرار ده كه تن‌ها حزب تو رستگار است.» (دعای روز سه‌شنبه)

«أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ؛ آگاه باشید! یقیناً دوستان خدا نه بیمی بر آنان است و نه اندوهگین می‌شوند.» (یونس، ۶۲)

پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم): «اَلدُّنْيَا جِيفَةٌ وَ طَالِبُ‌ها کِلاب.» (منسوب به جعفر بن محمد، مصباح الشریعه، بیروت، مؤسسه الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۰ق، ص 138) (دنيا، مُردار می‌باشد و طالب آن، سگ است.)

امام علی(علیه‌السلام): «إِنَّمَا اَلدُّنْيَا جِيفَةٌ وَ اَلْمُتَوَاخُونَ عَلَيْ‌ها أَشْبَاهُ اَلْكِلاَبِ فَلاَ تَمْنَعُهُمْ أُخُوَّتُهُمْ لَ‌ها مِنَ اَلتَّهَارُشِ عَلَيْهَا.» (تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد، غررالحکم و دررالکلم، مصحح مهدی رجایی، قم، دارالکتاب الإسلامی، ۱۴۱۰ق، چاپ دوم، ص۲۷۳) (به راستى كه دنيا مردارى است و آن‌ها كه برادروار بر سر آن گرد آمده‌اند مانند سگانى هستند كه برادرى آن‌ها از دريدن و پريدن به يكديگر بازشان نمى‌دارد.)

امام باقر(علیه‌السلام): «لَوْ عَلِمَ اَلنَّاسُ كَيْفَ اِبْتِدَاءُ اَلْخَلْقِ مَا اِخْتَلَفَ اِثْنَانِ.» (کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، گردآورنده علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۸۹ق، ج۲، ص۶) (اگر مردم بدانند، آغاز آفرينش چگونه بوده، دو تن با يك ديگر (در امر دين) اختلاف نكنند.)

امام علی(علیه‌السلام): «الصَّدِيقُ إِنْسَانٌ هُوَ أَنْتَ‏ إِلَّا أَنَّهُ غَيْرُك‏.» (تمیمی آمدی، عبدالواحد بن محمد، غررالحکم و دررالکلم، مصحح مهدی رجایی، قم، دارالکتاب الإسلامی، ۱۴۱۰ق، چاپ دوم، ص۱۰۰) (دوست صميمى، انسانى است كه او، تو هستى، جز آنكه در ظاهر غير از تو باشد.)
«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَإِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا؛ اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده اید، و اگر بدی کنید به خود بدی کرده اید.» (الأسراء، ٧)

امام على(علیه‌السلام): «اَلْغِيبَهُ جُهْدُ اَلْعَاجِزِ؛ غيبت كردن تلاش ناتوان است.» (نهج البلاغه، حکمت، ۴۶۱)