«أَفَرَأَيْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِينَ، ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَ؛ پس خبر ده اگر ما آنان را سالیانی بهره مندی و برخورداری دهیم، سپس آن عذابی که به آن تهدید می شدند، به سراغشان آید.» (الشعراء، ۲۰۵و ۲۰۶)
«مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَ؛ آنچه را [چند سال] همواره از آن برخورداری می یافتند [عذاب را] از آنان دفع نخواهد کرد.» (الشعراء، ۲۰۷)
در روایت داریم از نبی اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) خداوند عمر جهان‌ را صد هزار سال قرار داده، بیست هزار سال آن برای سایر مردم هست، هشتاد هزار سالش برای اهل‌بیت هست، برای متخصصین معصوم هست. «حُمْرَانَ بْنِ أَعْيَنَ قَالَ: عُمُرُ اَلدُّنْيَا مِائَةُ أَلْفِ سَنَةٍ، لِسَائِرِ اَلنَّاسِ عِشْرُونَ أَلْفَ سَنَةٍ، وَ ثَمَانُونَ أَلْفَ سَنَةٍ لِآلِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ؛ از حمران بن اعين نقل مى‌كند كه گفت: عمر دنيا صد هزار سال است بيست هزار سال از ساير مردم و هشتاد هزار از آل محمد عليهم السلام.» (حلى، حسن بن سليمان بن محمد، مختصر البصائر، تحقیق مشتاق مظفر، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۲۱ق، چاپ اول، ص۴۹۴)
«يَغْفِرُوا لِلَّذِينَ لَا يَرْجُونَ أَيَّامَ اللَّهِ؛ از کسانی که به روزهای خدا [چون روز آزمایش بندگان، روز پیروزی اهل ایمان، شکست دشمنان و روز قیامت] امید ندارند، گذشت کنند.» (الجاثیه، ۱۴)
هم‌ می‌رسد. امام صادق‌(علیه‌السلام) فرمود: «ما کانوا یوعدون» آن چیزی که قرآن‌ دارد می‌گوید و وعده داده شدند ظهور امام زمان‌(علیه‌السلام) هست. «عَنْ مُعَلَّی‌بْنِ‌خُنَیْسٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَفَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِینَ ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یُوعَدُونَ قَالَ خُرُوجُ الْقَائِم؛ امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه «أَفَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنِینَ، ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانُوا یُوعَدُونَ» می‌فرماید: منظور خروج قائم است.» (بحارالانوار، ج۲۴، ص۳۷۲)
«لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ؛ تا آن را بر همه ادیان پیروز کند.» (الصف، ۹)