دیپلمه بود و اهل مطالعه، آقای احمدرضا کیماسی رو میگم.
اونقدر تو انتخاب کتاب حساس بود که میگفتن، تا از شخصیت نویسنده مطمئن نباشم، لای کتاب رو باز نمیکنم.حرف حساب میزد. هر کتابی که ارزش خوندن نداشت.
آقای احمدرضا خوب میدونست که به روحش چه خوراکی بده و خوراک روحش رو از کی بخره.
کودک عزیز روانش رو با نون حلال بزرگ کرده بود.
روح بزرگی داشت.
آدم که خوش خوراک باشه، خوراک خوشمزه رو از صد فرسخی تشخیص میده.
سایت مهدی کیست، همان غذای خوشمزه روحش بود. که با اطمینان باز کرد و مطالبش رو مزه کرد.
انگار به مزاجش خوش اومده بود، چون قول داد تو مراسمهای استغاثه شرکت کند و تو نذر کاغذ هم کمک داشته باشند.
