به مردم کوفه فکر میکردم، به مردمی که بدعهدی کردند و ننگ این بدعهدی در تاریخ به نام کوفیان ثبت شد. اگر آن روز مردم به مسلم که نائب امام زمانشان بود پشت نمی‌کردند، امام زمانشان هم شهید نمی‌شد. صدای خانمی مرا از مردم کوفه ۱۴۰۰ سال پیش دور کرد. دوباره خودم را پای کانتر و کنار عمود ۵۵۷ دیدم.
خانم صورتی مهربان و نورانی داشت. خودش را خانم شادمان معرفی کرد که از کشور آذربایجان به مشایه پا گذاشته بود. وقتی از کمپین امام مهدی کیست گفتم،
میتوانستم نور امید را در چشمهایش ببینم.
مشتاق بودم تا بدانم مردم کشورش چه نظری در مورد ایران و رهبری دارند.
خانم شادمان گفتند، ما در کشورمان سه دسته هستیم، دسته اول شیعیانی که عاشق رهبری هستند، دسته دوم شیعیانی که مخالف یا بی تفاوت نسبت به رهبری هستند و دسته سوم منافقین.
دسته دوم چقدر شبیه مردم کوفه بودند. شیعیانی که مسلم را تنها گذاشتند تا به دست منافقین شهید شود.
ای کاش مردم میدانستند که امام نمی‌آید مگر اینکه نماینده‌اش بین مردم پذیرفته شود.
