قرار بود به عمود 557 که رسیدیم در موکب خدام الرضا مستقر شویم. اما وقتی رسیدیم متوجه شدیم موکب با طریق فاصله دارد و کار را برای ما سخت میکند.
کمی دور و بر عمود را بررسی کردیم و یک موکب ایرانی پیدا کردیم و کارمان را برایش توضیح دادیم. با آغوش باز استقبال کردند و امکاناتشان را در اختیارمان گذاشتند.
کانتر را جلوی همان موکب علم کردیم و کار را شروع کردیم.
موقع اذان که شد موکب رو به روی ما که یک موکب عراقی است برایمان آب و غذا آوردند.
موکب همسایه مان هم دوتا کولر رو به طریق گذاشته اند برای خنک شدن زائران. با حضور ما در آنجا یکی از کولرها رو سمت ما چرخاندند تا گرما اذیتمان نکند.
و من هنوز هم که هنوز است در عشقی که عراقیها در دل دارند واماندهام! تمام دار و ندارشان را یکجا جمع میکنند و هر جا اسم حسین در میان باشد همه اش را وسط میگذارند و بیدریغ میبخشند.
رسم این خاندان این است و ما برآنیم که این رسم را جهانی کنیم.