بررسی روند پیروزی حق بر باطل در آینده جهان و نقش مردم در این زمینه
صحنه نهایی در نبرد تمدن‌ها چگونه خواهد بود؟ تقابل دائمی دو جبهه حق و باطل در نهایت به کجا خواهد انجامید؟ در فضایی که حاکمیت ظلم و جور راه نفس را بر مردم دنیا تنگ کرده، چگونه می‌توانیم به پیروزی حق بر باطل امیدوار باشیم؟
میلیون‌ها سال از زمان تولد نخستین انسان‌ها می‌گذرد. در طول این مدت اقوام زیادی در نقاط مختلف زمین زندگی کرده‌اند، که هرکدام آداب و رسوم و سبک زندگی مخصوص به خود را داشته‌اند، اما در کنار تمام تفاوت‌ها در نوع و سبک زندگی، یک جزء جدانشدنی در زندگی تمام آن‌ها وجود داشته و آن نبرد دائمی بین خیر و شر و حق و باطل بوده است.
در طول تاریخ و در بین تمامی اقوام، همیشه انسان‌نماهایی وجود داشتند که برای کسب لذت و منفعت بیشتر، به حقوق دیگران تجاوز می‌کردند، جنگ به راه می‌انداختند، ثروت ملی کشورها را به غارت می‌بردند و انسان‌های دیگر را به بردگی می‌گرفتند، در مقابل دعوت انبیا به توحید قد علم می‌کردند و افراد را به‌سوی شرک، کفر و تبعیت از شیطان فرامی‌خواندند. در سوی دیگر این جبهه نیز همیشه انسان‌های صالح و آزادمنشی وجود داشتند که به دنبال حاکمیت حق و عدالت و برپایی نظام توحیدی در جوامع بشری بودند؛ در مقابل زورگویی و زیاده‌خواهی مستکبران و خودکامگان ایستادگی می‌کردند و در این راه حتی از بذل جان خود دریغ نداشتند.
این رویارویی دائمی بین جبهه حق و جبهه باطل، ذهن هر انسان ژرف‌اندیشی را به خود مشغول می‌کند که بالأخره آینده جهان چگونه خواهد بود؟ آیا این نبرد تا قیامت و تا پایان عمر زمین ادامه خواهد داشت؟ آیا باطل با توسل به زور بر حق پیروز می‌شود؟ یا بالعکس، پیروزی حق بر باطل آن چیزی است که آینده تاریخ را رقم خواهد زد؟
طبیعتاً ذهن انسان نمی‌تواند برای این سؤالات پاسخی بیابد؛ زیرا آدمی در حصار زمان و مکان محدود است و به آینده دسترسی ندارد. اخبار آینده را باید از کسی پرسید که این جهان را خلق کرده و بر همه اتفاقات آن از روز ازل تا ابد احاطه دارد و آن کسی نیست به‌جز خداوند متعال، که معمار کل آفرینش است. خداوند در آیات متعددی از قرآن، آینده تاریخ را ترسیم کرده و بر پیروزی حق بر باطل تأکید می‌کند. از جمله این آیات، آیه 105 سوره انبیا [1] است که در آن‌ها به وراثت زمین توسط صالحان اشاره می‌کند. آیات 171 تا 173 سوره صافات [2] و آیه 21 سوره مجادله [3] نیز از همین دسته‌اند. بنابراین پیروزی حق بر باطل وعده خداوند و از سنت‌های غیرقابل تغییر الهی است که قطعاً اتفاق خواهد افتاد. اما سؤال این است که چگونه و تحت چه شرایطی؟ به عبارت دیگر، آیا پیروزی حق بر باطل با قدرت زور و اجبار یا به وسیله معجزه اتفاق خواهد افتاد، یا اختیار و اراده خود مردم در آن دخیل است؟ در این مقاله به پاسخ این سؤال می‌پردازیم.
نقش‌آفرینی مردم در روند پیروزی حق بر باطل
عبارت «یَمْلَأُ اللهُ به الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» عبارت پر تکراری است که در سخنان پیامبر و سایر ائمه (علیهم‌السلام) با اندکی تفاوت در لفظ، به وفور دیده می‌شود. این عبارت بیانگر پر شدن زمین از ظلم و جور در آخرالزمان و در آستانه ظهور منجی موعود است که به‌عنوان مهم‌ترین ویژگی دوران قبل از ظهور شناخته می‌شود. تأمل در معنای این عبارت یک سؤال مهم در ذهن ایجاد می‌کند و آن این است که چطور ممکن است در چنین شرایط دشوار و تاریکی که ظلم همه‌جا را پر کرده، پیروزی حق بر باطل تحقق یابد؟ آیا امام مهدی (علیه‌السلام) به‌عنوان منجی موعود، با توسل به معجزه یا به‌وسیله زور و اجبار حاکمیت حق را تحقق می‌بخشند؟
در پاسخ به این سؤالات، توجه به دو نکته ضروری است:
نکته اول این است که استفاده از قدرت مطلق، بدون ایجاد آمادگی روحی و پذیرش مردمی، برخلاف سنت الهی است. خداوند انسان‌ها را مختار آفریده و بنا ندارد آن‌ها را به زور وادار به پذیرش حق کند. اگر بنا بود جبهه حق با توسل به زور حاکمیت را به دست بگیرند، پیامبر اسلام و سایر معصومین (علیهم‌السلام) این کار را می‌کردند؛ درحالی‌که می‌بینیم ایشان در عرصه حاکمیت و سیاست همواره به انتخاب مردم احترام می‌گذاشتند؛ حتی اگر این انتخاب به قیمت کنار رفتن خودشان تمام می‌شد. دلیل غیبت هزار ساله امام زمان (علیه‌السلام) نیز همین است. ایشان تمام این مدت را صبر کردند تا مردم خودشان به این نتیجه برسند که به رهبری الهی برای مدیریت جامعه احتیاج دارند و خودشان با میل و اختیار خود به‌سوی امام بشتابند. در قسمتی از دعای سلامتی امام زمان (علیه‌السلام) از لفظ «طَوْعاً» استفاده شده است و اینگونه می‌گوئیم: «حَتَّى تُسْکِنَهُ أَرْضَکَ طَوْعاً»، یعنی مردم حاکمیت زمین را با میل و رغبت خودشان در اختیار امام قرار دهند. به‌طور کلی رغبت و خواست مردم در انتخاب حاکمان مسئله بسیار مهمی است؛ اگر ساختار حاکمیتی جامعه بر انتخاب اکثریت مردم بنا نشود، حتی اگر حاکمان آن جامعه بهترین حاکمان باشند، نمی‌توانند کاری از پیش ببرند و چنین ساختاری دیر یا زود از هم می‌پاشد.
دومین نکته‌ای که باید مورد توجه قرار بگیرد این است که جریان پیروزی حق بر باطل یک جریان تدریجی است که نیاز به فرهنگسازی دارد. جبهه حق هرگز بدون وجود جهادگران و بدون کسب قدرت و نیروی کافی، نمی‌تواند به‌طور ناگهانی بر جبهه باطل غلبه پیدا کند و پیروز شود. بلکه اساساً شکل‌گیری چنین جبهه‌ای نیازمند ایجاد تشکیلاتی قدرتمند و منسجم است. از این رو مسئله تشکیل حکومت زمینه‌ساز برای بسترسازی ظهور مسئله بسیار مهمی است. ابتدا باید در قطعه‌ای از زمین یک حکومت صالح بنیان‌گذاری شود، سپس رفته‌رفته این حکومت صاحب پایگاه‌های فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، نظامی و به‌طور کلی صاحب لشکر شود تا بتواند انسان‌های صالح را از تمام نقاط زمین زیر یک پرچم جمع کرده و آن‌ها را برای نقش‌آفرینی در حکومت جهانی صالحین و زمینه‌سازی ظهور آماده کند. بدون شکل‌گیری چنین حکومتی اساساً ظهور امکان‌پذیر نیست؛ زیرا همان‌طور که گفتیم، امام مهدی (علیه‌السلام) قرار نیست با قدرت تحکم و زور بر جهان حکومت کنند. انقلاب ایشان پیش از آنکه در عرصه بیرونی و خارجی نمود پیدا کند، باید ابتدا در قلب‌های مردم شکل بگیرد. با زور و غلبه قدرت نظامی، هیچ‌گاه نمی‌توان یک باور قلبی و عاشقانه برای پذیرفتن حق در مردم ایجاد کرد و آن‌ها را پای آرمان‌های دین و امام (علیه‌السلام) نگه داشت. لذا ضرورت تشکیل حکومت زمینه‌ساز برای ظهور یک اصل قطعی و عقلانی است. فقط سؤالی که باقی می‌مانَد و باید پاسخ داده شود این است که این حکومت چه حکومتی است، چه ویژگی‌هایی دارد و در کدام نقطه از زمین تشکیل می‌شود؟ در رابطه با این موضوع در مقالات بعدی صحبت خواهیم کرد.
[1] «وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ؛ و همانا ما پس از تورات در زبور نوشتیم که زمین را بندگان صالح ما به میراث می برند»
[2] «وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِينَ؛ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ؛ وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ؛ و وعدۀ قطعی ما دربارۀ بندگانِ به رسالت فرستاده شده، از پیش محقق و ثابت گشته است، که بی‌تردید آنان [در همه زمینه‌‌‌‌‌ها ] یاری شدگانند، و مسلماً سپاه ما پیروزند»
[3] «كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ؛ خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز میشویم»
یک پاسخ
سلام وخدا قوت به تیم قدرتمندی که با زحمات بسیار این مطالب رو در اختیار همگان قرار می دهند..امام زمان دعاگویتان باشد..این مطالب را که میشنویم دلگرم وامیدوار میشویم..مخصوصا اشاره به ایات قران که حجت‌را برما تمام می کند.